De Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (RVZ) wil minister Klink adviseren om diegenen die er een ongezonde levensstijl op na houden een andere premie te laten betalen dan hen die volgens de norm leven.
Moeten diegenen die met de auto naar het werk gaan meer betalen dan diegene die op de fiets naar het station gaan, de trein nemen en dan een flink stuk lopen?
Nu lijkt het me nogal moeilijk om levensstijl te controleren, want fouten sluipen er makkelijk in.
Iemand die 's avonds twee biertjes drinkt in de buurtkroeg zal meer premie gaan betalen dan iemand die achter de gordijnen een fles wijn opentrekt voor de maaltijd en deze samen met de partner kabouter maakt.
En moet er verschil zijn tussen bovenstaande sociale bierdrinker en degene die medicijnen slikt waarbij geen alcohol gedronken mag worden, maar die toch aan dezelfde bar twee biertjes drinkt?
En wat doen we met ouders die de zorg dragen voor gehandicapte kinderen en geen kant uitkunnen?
We ontvingen onderstaande brief en willen die hier graag plaatsen.
Haarfijn wordt hier een probleem aan de orde gesteld waar waarschijnlijk niet eens over nagedacht is.
We zullen meer van dit soort problemen tegenkomen nu meer gehandicapten thuis komen te zitten doordat dagbesteding en andere activiteiten niet meer worden vergoed.
Gelukkig heeft minister Klink aangegeven niets voor het plan te voelen, maar het zou goed zijn eens een maatschappelijke discussie te krijgen over wat solidariteit nu werkelijk betekent.
Ouders van autistische kinderen nemen vaak de zorg op zich voor hun kinderen en velen doen geen beroep op de mogelijkheden die zorgverzekeringen bieden doordat het onmogelijk is passende zorg te vinden, of doordat de papierwinkel een tè grote belasting betekent op de dagelijkse activiteiten.
Diegenen die zeggen niet te willen betalen voor anderen hebben onvoldoende zicht op wat anderen doormaken.
Beseffen ze wel wat het voor hun premie zou betekenen als alle ouders het onderste uit de kan willen hebben van de verzekering voor hun gehandicapte kinderen?
Als de zorg die zij verlenen vergoed zou worden volgens de geldende uurtarieven?
Deze ouders zijn immers niet in de gelegenheid een carrière op te bouwen, omdat in Nederland onvoldoende voorzieningen zijn voor hun kinderen.
Hoe is het om zelf een leven te leven in alle luxe en van die ouders te eisen dat zij meebetalen aan dat luxe leven?
Zij betalen immers evenveel premie?
Zij hebben eigenlijk toch ook recht om een beroep te doen op voorzieningen die bewezen gunstig zijn voor de ontwikkeling van hun kinderen. Voorzieningen die andere landen wel bieden? Zoals logopedie aan huis, ABA therapie aan huis, etc etc.
Onze maatschappij meet inmiddels de waarde van een leven af aan het nut dat deze persoon heeft in de maatschappij.
Gaan we nu ook een norm maken voor ons allemaal en ons financieel belasten als we niet aan die norm beantwoorden, ongeacht de reden daarvan?
Open brief aan De Raad voor de Volksgezondheid en Zorg
L.S.
Zojuist hoorde ik over de adviezen die uw organisatie geeft over aparte tarieven voor mensen die hun gezondheid als hun eigen verantwoordelijkheid zien.
Ik vraag me af wie zal gaan oordelen over zaken, of wordt er bv in het geval van overgewicht overgegaan tot een procentuele verantwoordelijkheid. 10% overgewicht is 10% meer premie?
Om eerlijk te zijn ben ik het een beetje zat dat alle mensen met overgewicht worden bestempeld als onverantwoordelijke idioten die geen maat kunnen houden.
Er is totaal geen ruimte voor andere oorzaken van obesitas dan te veel eten en te weinig bewegen.
Tevens is er op geen enkele wijze maar enige consideratie voor de gevoelens van mensen met obesitas, noch voor de oorzaken van bv te weinig bewegen.
Ik ben balletdanseres geweest en woog een aantal jaren geleden 55 kg bij een lengte van 1.72.
5 dagen in de week danste ik 's avonds op een afstand van 3 kwartier fietsen van ons huis, na een volle dag zorg gedragen te hebben voor 6 kleuters.
In tegenstelling tot wat wordt beweerd: dat overgewicht diabetes veroorzaakt, kreeg ik onder die omstandigheden diabetes mellitus.
Door de vermoeidheid die daardoor ontstond, moest ik mijn activiteiten verminderen. Ondanks mijn superdeluxe gezonde dieet (geadviseerd door een diabetes diëtiste) kwam ik kilo's aan, nog eens gestimuleerd door de medicatie, waarvan bekend is dat ze gewichtstoename veroorzaken.
Nu ben ik moeder van 4 autistische kinderen en 2 niet-autistische kinderen.
Nog steeds eet ik dezelfde gezonde maaltijden.
Probleem is echter dat één van mijn zonen klassiek autistisch is en constante zorg nodig heeft.
Iets voor mezelf doen kan alleen in de nacht. Je gaat hier dan niet even in je eentje een rondje buiten hardlopen.
Samen met hem ergens naar een sportcentrum is uitgesloten. Sportapparatuur in huis plaatsen kan niet.
Ja. Ik heb overgewicht.
Ik vind het vreselijk.
Ik heb gedurende jaren en jaren 4 autisten alleen begeleid en mijn klassiek autistische zoon zal waarschijnlijk altijd beslag op mijn leven blijven leggen.
En U wilt dat ik meer ga betalen voor mijn zorgpremie?
Terwijl U nooit hebt klaargestaan om mij maar in enige vorm tegemoet te komen in alles wat ik heb moeten laten omdat er geen zorg beschikbaar is voor hem, en geen school geschikt?
Misschien wordt het tijd om eens van achter de vergadertafel vandaan te komen en eens met mensen te praten.
Wat zou het fijn zijn om juist bij uw organisatie de nuances op te merken die gemaakt moeten worden.
Misschien kunt U eens een blik werpen op al die gezinnen waar men dag in dag uit zorgt voor autistische kinderen, met alle consequenties vandien.
Abonneren op:
Posts (Atom)
