Hij is boos.
Omdat hij wilde leren koken heeft hij me de afgelopen 3 dagen geholpen in de keuken.
Ik vind dat ook jongens hun potje moeten kunnen koken.
De eerste dag pakte hij een pak spinazie uit de vrieskast.
Voor iemand van 16 jaar is dat natuurlijk niets, maar als je autistisch bent kan het een hele toer zijn de vrieskast open te trekken en je hand te steken tussen allerlei glibberige en koude blokken.
Hij vindt het verschrikkelijk, maar omdat een spinazieschotel zonder spinazie niet bestaat, pakte hij het ijskoude blok toch maar uit die enge vrieskast.
De volgende dag kookte hij water en deed zelf de spaghetti erin.
Hij hield de klok prima in het oog.
Toch begaven mijn zenuwen het bijna.
Gedurende 11 minuten werd ik door zijn harde stem op de hoogte gebracht van het feit dat er weer 3 tot 5 seconden waren verstreken.
Maar het lukte allemaal.
Gisteren kookte hij de eieren.
Maar niet nadat hij de instructe had gekregen me pas na 4 minuten te roepen.
Vamorgen was hij nog steeds beretrots over zijn kookkunsten.
Hij bleef ons er maar aan herinneren dat we van honger zouden zijn gestorven zonder hem.
En dat geloven we natuurlijk allemaal.
De meisjes zeiden dat hij verschrikkelijk handig was in de keuken, z'n vader zei hem dat hij vandaag ook best het avondeten mocht klaarmaken.
Het was bedoelt als een complimentje...
...maar het viel helemaal verkeerd.
Zoonlief gaf ons allemaal te verstaan dat we geen misbruik moesten maken van zijn goedheid om zijn talenten te delen. Wow!
Het is lang geleden dat hij een meltdown had.
Maar vandaag was het raak.
En omdat hij een paar weken geleden besloten heeft geen medicijnen meer te nemen, was er niemand en niets dat de controle had over zijn emoties.
Na de gebruikelijke en een paar nieuwe beledigingen aan het adres van diegenen die thuis zijn, na veel geschreeuw, klaagt hij nu dat zijn computer kapot is.
Nou, daar ga ik toch mooi niet naar kijken.
En ik vertel het zeker niet aan z'n vader, want ik heb helemaal geen zin in allerlei standjes en wijze lessen omdat de computer weer kapot is.
De laatste keer had hij de stekker uit het stopcontact getrokken.
Z'n vader en twee broers zouden zijn computer wel eens maken.
Tjongejonge, de een wist het nog beter dan de andere.
Tenslotte diagnosticeerde ik zelf het probleem...
Vandaag kook ik zelf.
Geen eieren, geen spaghetti en geen spinazie.
Gewoon piepertjes, rode kool en braadworst.
Omdat ik er zin in heb.
P.S.
Er was gelukkig niets ernstigs aan de hand met zijn computer.
Het inschuifbare blad van zijn bureau zat vast omdat een schroefje een beetje los zat.
Alles is opzij geschoven voor de internationale autisme maand, met als hoogtepunt 2 april de door de VN uitgeroepen wereld autisme dag.
Ook in Nederland is toenemende belangstelling voor autisme.
Dit jaar zullen diverse organisaties en de media aandacht aan het onderwerp besteden.
Bij Actie Voor Autisme zitten we klaar om vragen te beantwoorden.
Mail ons gerust. We zijn ervoor.
Abonneren op:
Posts (Atom)
