Even voorstellen

Tijdens m'n studie psychologie had het onderwerp autisme m'n warme belangstelling.
Helaas wisten we toen nog lang niet zoveel als nu, maar ik legde een basis die me goed te pas kwam toen ik m'n kinderen kreeg.

Of het een speling van het lot was... wie weet.

Ik kreeg 4 kinderen met een autisme spectrum stoornis.

Om de privacy van m'n kinderen (16-23 jaar) te beschermen noem ik hier hun namen niet.
Maar ik kan wel aangeven welke variaties op het thema we hier in huis hebben:
PDD-NOS, Asperger syndroom met ADD, ADHD met autistisch gedrag, Klassiek oftewel kernautisme.

Een bonte schakering aan gedragingen, behoeftes en ervaringen.

In de loop der jaren (20 inmiddels) dat ik te maken heb gehad met leerkrachten, en anderen die beroepsmatig bij mijn kinderen betrokken waren, heb ik te maken gehad met een grote verscheidenheid aan begrip, kennis, en inzet.
De wijze waarop zij invloed hadden op mijn kinderen weerspiegelde zich in het gedrag van de kinderen thuis en de vorderingen die zij wel of niet maakten op school en in de rest van de maatschappij.

Het heeft mij de overtuiging gebracht dat mensen iemand kunnen maken of breken, en dat je als ouders elk moment van de dag je liefde de bovenstoon moet geven.

Ik heb veel geleerd.
Geduld, opkomen voor hen en mijzelf, wat mensenkennis, kritisch zijn, maar vooral dat elk mens in zich heel veel veerkracht heeft.

Aan mijn studie heb ik veel gehad.
Vooral aan de tijd dat ik als docent methoden en technieken van onderzoek werkzaam was.

Hierdoor is in de enorme brei publicaties het kaf van het koren een stuk makkelijker te scheiden.

Hoe dan ook, het omgaan met autistische kinderen, jongeren en volwassenen heeft me geleerd dat ieder van hen een uniek persoon is die recht heeft op een eigen plaats in de maatschappij.
Een individu, met eigen talenten en mogelijkheden , die mag zijn zoals hij of zij is.